Küçük bir kızın ceplerinde taşıdığı mutluluk hayalleriydi benimkisi... En saf, en temiz şeklindeydi benim mutluluk hayallerim..Daha elimden şekerimi düşürmemiştim...Her yerde mutluluk vardı..Ağlamayı öğrenmemiştim..Tanışmamıştım gözyaşlarımla...Tospembeydi benim dünyam...
Sonra bir gün...Sen çıktın karşıma...Şekerim düştü elimden... Gözyaşlarımla tanıştım.. Basıma yastık basıp ağlamayı öğrendim... Dünyam artık tozpembe değildi... Mutluluk yoktu her yanımda... Acılar vardı
-Küçük bir kızı büyütebilecek kadar acıydı yaşananlar- En önemlisi "AŞK" ı ve
"Seni Seviyorum" kelimesinin yüceliğini öğrendim ben... Küçük kızdan eser yoktu artık.. O küçük kız yerinde şekerini düşürmüş, acıları, ağlamayı öğrenmiş, "AŞK" la tanışmış, büyümüş biri vardı...
Bir de "SEN" vardın... Beni bir anda büyüten.. Bana sevgiyi öğreten "SEN"...
Zor günler geçirdim..Her gün biraz daha fazla acı çekmeyi, ağlamayı, gözyaşlarımı saklamamayı öğrendim... Evet!!! Büyümüştüm artık... Sıra bunu sana söylemeye gelmişti... Senin için büyüdüğümü, Senin bana sevgiyi öğrettiğini ve en önemlisi "Seni Sevdiğimi" söylemeliydim sana...
Ve söyledim!!!
"Mavim" oldun benim! Masmavi bir dünya verdin bana... O dünyada sadece Sen ve Ben yani hep hayal ettiğim gibi "BİZ" varız... Artık her yer gözlerin.. Herkes sensin benim için... ağızdan çıkan her söz "Seni Seviyorum"...
Ve şimdi korkuyorum!!!
Gidersen benden...Yıkarsan mavi dünyamı(zı)... Beni mavilerden karanlıklara atarsan... O acılı dünyama.. Islak gözlerimle geçirdiğim gecelere geri gönderirsen... Dayanamam mavim!
Sen gidersen ;
Kimin gözlerinde dalarım..
Kime "Seni Seviyorum" derim..
Senin sahip olduğun bu kalbimi kime veririm...
Kimin dünyasına girerim...?!
ßitanem ..!
Seni o kadar çok seviyorum ki..Sensizliğe bir dakika bile tahammülüm yok... Sakın gitme benden! Bu büyüttüğün kızı karanlıklara bırakma... "Seni Seviyorum".. Seninleyim.. Mutluyum...